نیکوکاران! سازمان انتقال خون را دریابید

بررسی وضعیت اجتماعی و مشارکت مردم کشورهای “توسعه‌یافته ” در فعالیت‌های عام‌المنفعه، انسان دوستانه و خیرخواهانه و مقایسه آن با نرخ مشارکت مردم کشورهای “در حال‌ توسعه ” به‌روشنی نشان می‌دهد که شکاف بزرگی بین میزان کمک‌های مردمی در این دو جامعه وجود دارد به‌صورتی‌که درصدی زیادی از داشته‌ها و دارایی‌های مردم ملل توسعه‌یافته صرف کمک‌های اختیاری و مالیات اجباری شهروندان آن جوامع شده اما در کشورهای درحال‌توسعه و یا جهان‌سومی، ‌این میزان بشدت پایین است درحالی‌که هستند مردمان بسیاری که توانایی مالی بالایی برای مشارکت در امورات خیریه و “همنوع‌دوستانه” دارند.

چند روزی از چهاردهم ژوئن یا ۲۵ خرداد که در تقویم جهانی و ملی بنام “روز اهداکنندگان خون” نام‌گذاری شده است، گذشت، مناسبتی که در این احوال کرونایی البته موردتوجه “جریان رسانه‌ای کشور ” قرار نگرفت اما جا دارد از باب نقش کمک‌های انسان دوستانه خیرین حوزه سلامت، نگاهی به وضعیت نهاد متولی انتقال خون در سطح کشور انداخته شود.

“سازمان انتقال خون ایران ” بالاترین و تنها مرجع تصمیم‌گیری در زمینه تأمین و توزیع خون و فرآورده‌های خونی سالم در ایران است. این سازمان در سال ۱۳۵۳ تأسیس شد.

تأمین خون سالم و کافی و همه فرآورده‌های خونی موردنیاز بیماران کشور، مشارکت در مراقبت از بیماران، بسیج اهداکنندگان داوطلب و گسترش شبکه پایگاه‌های انتقال خون از وظایف اصلی این سازمان بوده و صدها نوع از فرآورده‌های خونی مختلف را به سیستم درمانی کشور ارائه می‌کند.

متأسفانه درصد بسیار بالایی از امکانات و ابزارهای مورداستفاده این سازمان “وارداتی ” بوده و به دلیل تحریم‌های ناعادلانه نظام دارویی و پزشکی کشور و همچنین افزایش بی‌رویه قیمت ارزهای خارجی و در کنار آن کاهش بودجه و کمک‌های دولتی، این سازمان اکنون برای انجام وظایف خویش در وضعیت مناسبی به‌سر نمی‌برد.

این روزها و به دلیل شیوع گسترده “ویروس کرونا ” و بیماری “کووید-۱۹” نیز بر مشکلات این نهاد افزوده شده و بحث جداسازی پلاسمای بیماران بهبودیافته کرونایی برای درمان بیماران بدحال این ویروس و همچنین الزامات استفاده مکرر از محلول‌های ضدعفونی، ماسک، دستکش، کاورهای یک‌بارمصرف و… که اکنون با چند برابر قیمت توسط این سازمان خریداری می‌شود، همه و همه لزوم توجه خیرین و نیکوکاران جامعه را به این سازمان مهم و حیاتی، مضاعف کرده است.

روزانه این نهاد به هزاران بیمار بیمارستان‌های سطح کشور خدمات مستمر می‌دهد و توقف فعالیت‌های و یا کاهش کیفیت خدمات آن می‌تواند به بروز یک فاجعه عمومی منجر شود. براین اساس انتظار این است که شهروندان نیکوکار و خیّر کشور که قبلاً در امر مدرسه‌سازی و کمک به مصیبت‌زدگان بحران‌های مختلف طبیعی و غیرطبیعی و بیمارستان و خانه‌سازی و امثالهم امتحان خود را با سربلندی پس داده‌اند این بار نیز توجه ویژه‌ای به نهادی چون سازمان انتقال خون داشته و قسمتی از نیازهای مالی و لجستیکی این حوزه بسیار حیاتی را متقبل نمایند.

بی‌شک هرگونه کمک به این نهاد، کمک به تک‌تک اعضای جامعه است و کیست که تابه‌حال خود یا یکی از اعضای خانواده‌اش از خدمات رایگان سازمان انتقال خون استفاده نکرده باشد؟

اهدای دستکش، ماسک، محلول‌های ضدعفونی، پوشش و ملحفه یک‌بارمصرف و همچنین کمک‌های نقدی و غیر نقدی دیگر می‌تواند نقش مهمی در کمک به نظام سلامت کشور و نجات جان انسان‌های بی‌شماری داشته باشد که این اقدام، هم انسانی، هم اخلاقی و هم مورد رضایت خداوند متعال است آنجا که در آیه ۳۲ سوره مائده فرمود: ” هر کس در نجات جان انسانی کوشش کند مانند این است که جان ‌همه مردم را نجات داده است.”