مولفه های صلح فرهنگی در شهر ارومیه

از آنجایی که هر نظام معرفتی اعتباری بیش از یک نظریه ندارد و دیدگاه‌های دیگر می‌تواند با همان مشروعیت با آن مقابله کند و نظر به اینکه دیدگاهی مورد پسند علم است که با جنبه‌هایی از حیات اجتماعی و فرهنگی نویسنده در توازی باشد و نیز با توجه به آن که دستیابی به زبان خودبنیاد و تحلیل محور از یک تفکر تاریخی بطئی بر می‌خیزد، در بررسی و بازخوانی مولفه‌های صلح فرهنگی در شهری به مانند ارومیه باید ساخت و بافت‌های آثار آن در چم وخم تحولات تاریخی مورد توجه و مداقه قرار داد تا از این رهگذر در ملتقای تحولات تاریخی یک چشم انداز نزدیک به واقعیت برای مخاطبان تشریح گردد. دانسته است ایجاد قالب های غیرمتعارف برای تشریح لوازم و جایگاه «صلح فرهنگی» در شهر ارومیه کار عبثی است. واقعیت‌های تاریخی و فرهنگی نشان می‌دهد که جامعه شهری ارومیه همواره با ذهنی، زبانی و ایرانی به مصاف تحولات تاریخی رفته است.

باید توجه داشت موانع رسیدن به صلح فرهنگی در شهری مانند ارومیه عبارتند از: اتکاء به حدس و گمان در تعاملات اجتماعی، میل به مبالغه راجع به فرهنگ قومی، عدم دقت و وثاقت در شناخت فرهنگ دیگری، توجه بیش از حد به مقوله وراثت_خون، سائقه میل به سود جویی و لذت طلبی لحظه ای در بزنگاه و…
بطور کلی صلح فرهنگی در شهر ارومیه بجز با کم رنگ کردن خاطرات ناخوشایند و باز پیرائی جامعه از اعتقادات جزمی و البته رهایی از مفصل بندی‌ها و صورت بندی‌های تصلبی امکان پذیر نیست. باید در نظر داشت که از لوازم «صلح فرهنگی» غنیمت شمردن زبان اندیشه در تعاملات اجتماعی بین فرهنگ‌های موجود و رهایی فرهنگ‌ها از فرض‌های بی‌دلیل و بدبینانه و نیز واگشت از عقلانیت انتزاعی و غیرتاریخی است.

با درک این موضوع که «صلح فرهنگی» مناسبات مستقیمی با عدالت اجتماعی دارد باید گفته شود که نخبگان فرهنگی شهر چنانچه یک کار متورع و عالمانه به منظور تنش زدایی در ثغور فرهنگی اقوام موجود در شهر انجام دهند ونیز جهت گیری‌های فکری به سَمت محاسبات بدیهی و استدلالات منطقی رهنمون شود، تمام دایکوتومی‌های که مانع ایجاد «صلح فرهنگی» در شهر ارومیه می‌شود با چالش جدی مواجه خواهد شد.
در پایان صلح فرهنگی موجب می‌گردد که فرهنگ‌های موجود برای بیان حقایق به افکار واگرایانه و خود ارجاع روی نیاورند و در فضای بی‌انتهای مظنونان نادرست تاریخی گرفتار نشوند.