این نوشتار سعی کرده به صورت جامع و تحلیلی برخی از دلایل ناکامی جامعه کُردی ارومیه در انتخابات اخیر شورا را مورد واکاوی و آسیب‌شناسی قرار دهد!
چین و برخی از همراهانش موفقیت پکن در کنترل پاندمی کرونا را دلیلی محکم در تایید حکومت خودکامه معرفی می‌کنند. بنابه استدلال آنان، چین به رغم شروع ضعیفش قدرت آن را داشت که با اجرای محدودیت‌های گسترده بیماری را درون مرزهایش مهار کند. سازمان بهداشت جهانی این اقدامات را "شاید بلندپروازانه‌ترین، چابک‌ترین، و تهاجمی‌ترین اقدامات مهارکننده در تاریخ بیماری" نامید و مقامات چینی به سرعت آن را مدحه‌ای برای رهبرانشان، رییس جمهور شی جین پی تفسیر کردند.
هر جامعه‌ای شیوه و مسیری را برای مشارکت کردن در قدرت تعبیه می‌کند. فرهنگ، تاریخ و حتی جغرافیای هر مملکتی می‌تواند در گزینه‌های پیش رو تاثیری مستقیم داشته باشند. همچنین سطح و میزان سهیم‌شدن در قدرت یکی از انواع تقسیم‌بندی را در رفتارهای سیاسی بوجود می‌آورد.
اتفاق ناخوشایند سال گذشته یک بار دیگر تکرار شد؛ جولان آفرودسواران در مراتع و ییلاقات دامنه‌های دالانپر بخش سیلوانای ارومیه یک بار دیگر بخشی از زیستگاه سرسبز این منطقه را به ورطه نابودی کشاند.
کتاب "مزرعه‌ی حیوانات" جورج اورول پس از هفتادو پنج سال انتشار یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌ها در فهرست واشنگتن پست قرار گرفته است و بسیاری از سیاستمداران و کارشناسان سیاسی این رمان را راهنمای سیاست در عصر جدید و دهه‌ی 2000 دانسته‌اند. با این همه اخیرا مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که حیوانات می‌توانند در عالم سیاست درس‌هایی برای آموختن به ما داشته باشند، درس‌هایی واقعی و نه تمثیلی
روشنفکر را می‌توان کسی دانست که در حال انجام فعالیتی فکری، روشنگرانه، انتقادی بوده و در عین حال مدافع انسان های فرودست و ناآگاه است. اگر این طرز تلقی را مدنظر قرار دهیم لاجرم به این نتیجه‌گیری هم می‌رسیم که بر اساس نوع فعالیتی که فردی در حال انجام دادن آن است به وی لقب روشنفکر را باید داد.
وندالیسم نخبگان سیاسی به مراتب خطرناک‌تر و زیان بارتر از رفتار یک نوجوان وندال است که نیمکت پارک را از جا می‌کَنَد یا در فیسبوک یک فحش نثار رونالدو یا مسی می‌کند. فرد وندال چیزی را مورد تخریب و انهدام و تعرض قرار می‌دهد که فکر می‌کند از آنِ خودش نیست.
در صنعت سیب نیز مانند بازار بورس، سال ۹۹ با رؤیاهای کاذبی شکل گرفت و بازارهای مختلف اقتصادی و مالی در کشور به سمت ورشکستگی حرکت کردند تا در نهایت سال ۱۴۰۰ نیز با همان منوال پا بر گلوی بسیاری از صاحبان سرمایه و مردم گذاشت تا زیان آنها بیش از پیش تکمیل شود.
پاشنه آشیل این ائتلاف را می‌توان به‌مانند بسیاری از ائتلاف‌های انتخاباتی سابق در عدم آشنایی با واقعیت‌های سیاسی، اجتماعی و جمعیتی استان‌های مرزی و چند قومیتی کشور و همچنین یارگیری و انتخاب اعضای شوراهای استانی از میان صرفاً افرادی دانست که بصورت "رفاقتی" یا "دورهمی" به این تشکل معرفی شده‌اند و وضعیت‌شان به‌هیچ وجه مصداق "مشت نمونه خروار" واقعیت‌های موجود استان نیست!