کابینه‌ی ضد ترکیه‌ای بایدن

۱) آنتونی بلینکن

اولین نشانه‌های تصویر تاریک بین ترکیه و ایالات متحده هفته گذشته توسط یک شخص کلیدی در دولت جدید بایدن ظاهر شد. آنتونی بلینکن، نامزد وزیر امور خارجه، روز سه‌شنبه درباره ترکیه گفت: “این ایده که یک شریک استراتژیک – به اصطلاح استراتژیک – ما واقعاً با یکی از بزرگترین رقبای استراتژیک ما (روسیه) همکاری داشته باشد، قابل قبول نیست.” وی همچنین در جلسه تأیید کمیته روابط خارجی مجلس سنا گفت که: پس از ارزیابی تأثیر تحریم‌های موجود علیه ترکیه، واشنگتن باید تحریم‌ها و فشار بیشتری بر ترکیه را بررسی کند. بلینکن به انتقادات خود از ترکیه مشهور است، اما اشاره وی به یک متحد ناتو به عنوان “به اصطلاح شریک استراتژیک” قبل از اینکه پست رسمی وزارت خارجه را را به عهده بگیرد، نشان می‌دهد که آنکارا با چنین دولت ضد ترکیه‌ای رو به رو است. او احتمالاً نمی‌خواهد اعتراف کند که ترکیه حق دارد روابط خوبی با ایالات متحده و روسیه بصورت همزمان داشته باشد.

۲) لوید آستین

یکی دیگر از شخصیت‌های اصلی در تیم جدید بایدن، ژنرال بازنشسته ارتش، لوید آستین است که اکنون وزیر دفاع است. در سال ۲۰۱۳، وی به عنوان فرمانده مرکزی ایالات متحده (CENTCOM) منصوب شد، مسئولیت دفاع از منافع ایالات متحده در خاورمیانه، آسیای میانه و آسیای جنوبی را بر عهده داشت. وی در چارچوب برنامه آموزش و تجهیز ایالات متحده، به عنوان بخشی از مبارزه با داعش در سوریه، با ترکیه همکاری کرد، اما این برنامه بعداً به شکست انجامید. جنگجویان مخالفان مسلح سوریه در ترکیه آموزش دیدند و با ۱۲ دستگاه مجهز به مسلسل به سوریه اعزام شدند اما ترکیه به محض عبور از مرز، چندین جنگنده و کامیون‌های حاوی سلاح‌ها و مهمات را به جبهه النصره تحویل داد. پس از این رخداد، آستین به مبارزان کرد روی آورد زیرا – علی‌رغم مخالفت شدید ترکیه، ایالات متحده کُردها را جنگجویانی قابل اعتمادتر و بهتر یافت. آستین اولین مقام نظامی آمریکایی بود که در جلسه سنا در سپتامبر ۲۰۱۵ اعتراف کرد. ایالات متحده با مبارزان کرد واحدهای حفاظت از مردم (YPG) همکاری و آنها به کردها خدمات مشاوره و کمک نظامی ارائه می‌دهند. آستین در سال ۲۰۱۶ بازنشسته شد اما در حالی که فرماندهی مرکزی ایالات متحده را بر عهده داشت، نقش مهمی در مسلح کردن مبارزان کُرد داشت. اکنون که وی به مقام عالی مسئول اجرای برنامه‌های نظامی ایالات متحده نه تنها در خاورمیانه بلکه در سراسر جهان تبدیل شده است، برای ترکیه جای نگرانی دارد.

۳) برت مک گورگ

سومین مقام ارشد که انتصاب وی باعث خوشحالی ترکیه نشد، برت مک گورک، نماینده ویژه کاخ سفید در خاورمیانه و شمال آفریقا است. وی معمار سیاست ایالات متحده در مورد کردهای سوریه به حساب می‌آید. رسانه‌های ترکیه سخنان انتقادی درباره روابط وی با رهبری کردهای سوریه منتشر کرده‌اند.

۴) جیک سالیوان

جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی نام دیگری است که ترکیه در گذشته نسبت به آن بدبینی‌هایی داشته است. وی در مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۷  نوشت، دستگیری برخی از کارمندان سفارت آمریکا در ترکیه توسط ترکیه را به “گروگانگیری” تشبیه کرد و عملیات نظامی آنکارا علیه کردها در عراق را به شدت مورد انتقاد قرار داد. وی همچنین از دونالد ترامپ رئیس جمهور اسبق آمریکا انتقاد کرد که به دلیل عدم برخورد و ضدیت کافی با رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه و حزب حاکم عدالت و توسعه، پیشنهاد کرد مجازات‌هایی را علیه مقامات ترک درگیر در فساد و مقامات صنایع دفاعی اعمال کنند.

جو بایدن نیز بارها از ترکیه انتقاد کرده است. وی به عنوان یک سناتور قطعنامه‌های بسیاری علیه منافع ترکیه را مورد حمایت خود قرار داد.

نتیجه‌گیری:

یک عامل مهم در آینده روابط ترکیه و ایالات متحده جزئیات سیاست بایدن در مورد ایران خواهد بود. آنکارا ممکن است دوست نداشته باشد که به عنوان یک پیاده نظام در سیاست ایران در واشنگتن استفاده شود، اما ممکن است با همکاری سه جانبه با ایالات متحده و عراق مخالف نباشد. بنابراین واشنگتن ممکن است برای فشار بیشتر به ایران، با ترکیه در عراق همکاری کند. این همکاری به این معنی نیست که ایالات متحده همکاری خود را با کردهای سوریه کنار بگذارد. بعلاوه، ترکیه به دلیل ارائه خدمات عمومی طولانی، بایدن از اهمیت آن برای جامعه یورو-آتلانتیک آگاه است. بنابراین او قادر خواهد بود مزایا و معایب هر مرحله را که ممکن است دشمن ترکیه باشد را بسنجد. نام‌های دیگری نیز وجود دارد، اما انتظار می‌رود که نام‌های ذکر شده در بالا تصمیمات اجرایی بگیرند که ترکیه را به طریقی تحت تأثیر قرار دهد.

انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در ماه نوامبر در ترکیه به دقت کنترل شد و بوروکراسی ترکیه باید برای چندین سناریو در مذاکرات آینده آماده شده باشد. صرف نظر از نگرش منفی که منصوبان بایدن در گذشته داشته‌اند، یک مزیت این است که اکثر آنها ترکیه را به خوبی می‌شناسند. آنها احتمالاً سعی خواهند کرد آنکارا را تحت کنترل درآورند بدون اینکه خطر آن را به عنوان متحد از دست بدهند. ممکن است طوفانی در حال نزدیک شدن باشد، اما پیش بینی خساراتی که ممکن است وارد کند، هنوز دشوار است.

به قلم: آرام حسن زاد – کارشناس ارشد روابط بین الملل