جو بایدن، رئیس جمهور و آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا هر دو صراحتا اظهار داشتند كه آمریكا مایل است در مذاكرات برای بازگرداندن برنامه جامع اقدام مشترک (JCPOA)، توافقنامه 2015 برای مهار برنامه هستهای ایران در ازای كاهش تحریمها، شركت كنند. اروپا نیز میخواهد راهی برای پیشبرد ایران پیدا کند که با توجه به همجواری جغرافیایی آن با خاورمیانه دارد، قابل درک است. چه کسی میخواهد سلاحهای هستهای در همسایگیاش تکثیر شود؟ ایران همچنین با داشتن جوانی جمعیت حدود 85 میلیون نفر، میتواند به یک بازار پرسود و سرشار از منابع انرژی و کالاها برای شرکتهای اروپایی تبدیل شود.
در تحلیل سیاست بینالملل، این ساختار نظام بینالملل، وضعیت منطقهای - داخلی کشور و تصمیم گیران سیاسی کشورها هستند که پیشران تحلیل سیاست دولتها محسوب میشوند. در این مقاله به تحلیل رویکرد تصمیمگیران سیاسی دولت جدید ایالات متحده آمریکا، نسبت به دولت ترکیه خواهیم پرداخت و نهایتا نتیجهگیری لازمه از فرایند پژوهش، انجام میگیرد.
ریاست جمهوری بایدن چه تاثیر مثبتی بر اقتصاد ایران خواهد داشت؟ پاسخ کوتاه این است: تاثیر آنچنانی ندارد. در حالی که مردم ایران انتخاب وی را خبر خوبی برای کشور میدانند، این احساسات زودگذر است و به زودی رنگ میبازد. دلیل آن ساده است: حتی اگر جو بایدن تصمیم بگیرد با ایران دوباره به میز مذاکره بازگردد و یا توافق هستهای سال 2015 را در اولین روز ریاست جمهوری مجدداً آغاز کند، ریاست جمهوری بایدن بسیاری از واقعیتهای فلج کننده اقتصاد ایران را تغییر نخواهد داد.
کردستان سوریه به محل جولان قدرتهای خارجی از هژمون نظام بینالملل که آمریکا باشد تا دیگر قطبهای قدرت جهانی همچون روسیه و قدرتهای منطقهای همچون ترکیه تبدیل شده است و هر کدام در پی دستیابی به حداکثر کیک قدرت و منافع در این جغرافیای به فراموش شدهی دوران قبل از تحولات سوریه(۲۰۱۰) هستند و تنها صاحبان اصلی(کردها) این بوم هستند که در این کیک قدرت بینصیب ماندهاند و روز به روز به حاشیهی این بازی قدرت رانده میشوند.
سال 2020 در حالی پایان مییابد که جهان گرفتار یک بحران اقتصادی بیسابقه است. این بیماری همهگیر 75 میلیون نفر را آلوده و 1.700 میلیون نفر را به کام مرگ کشانده است. با بحران اقتصادی، اقتصاد جهانی بدترین رکود در 75 سال گذشته را تجربه کرده و باعث از دست رفتن درآمد میلیونها نفر شده است. در چنین فضای تاریک، سال جدید چه چیزی به ارمغان میآورد؟
معترضین در سلیمانیه مقرهای دو حزب اصلی کرد یعنی حزب دمکرات کردستان و اتحادیه میهنی کردستان را به آتش کشیدند. اعتراضات در کردستان عراق به دلیل تأخیر در پرداخت حقوق کارمندان بخش دولتی و فساد گسترده در نهادهای امنیتی ادامه دارد و تحلیلگران را به این فکر میاندازد که آیا این میتواند آغاز "بهار کردها" در برابر سو مدیریت چندین ساله این منطقه توسط احزاب سیاسی مهم باشد؟