نخستین گروه ترکان در زمان حکومت محمود غزنوی به آذربایجان راه یافتند، اما از زمان تسلط سلجوقیان بود که قبایل ترک با کثرت بیشتری به آذربایجان روی آوردند. چون آذربایجان چراگاه‌های زیادی داشت و ترکان قومی چادرنشین و دامدار بودند بیش از سایر جاها به آذربایجان روی آوردند. از این زمان بود که نام بعضی از روستاها در آذربایجان ترکی شد.

یکی از منابع که به جغرافیای منطقه سیلوانا اشاره نموده است، رساله تحقیقات سرحدیه مشیرالدوله می‌باشد که در سال 1268 هجری قمری یا 1230 هجری شمسی مصادف با سال 1851 میلادی نگاشته شده که در ذیل عینا قسمت مربوط به دهستان ترگور رونویسی گشته است.

یکی از منابع که به جغرافیای منطقه سیلوانا اشاره نموده است، رساله تحقیقات سرحدیه مشیرالدوله می‌باشد که در سال 1268 هجری قمری یا 1230 هجری شمسی مصادف با سال 1851 میلادی نگاشته شده که در ذیل عینا قسمت مربوط به دهستان دشت رونویسی گشته است.

یکی از منابع که به جغرافیای منطقه سیلوانا اشاره نموده است، رساله تحقیقات سرحدیه مشیرالدوله می‌باشد که در سال 1268 هجری قمری یا 1230 هجری شمسی مصادف با سال 1851 میلادی نگاشته شده که در ذیل عینا قسمت مربوط به دهستان مرگور رونویسی گشته است.

ظلم و ستم حاکمان عرب فرستاده شده از سوی خلفای راشدین و اموی باعث شکل گیری شورش هایی توسط کردان در منطقه گشت که گاهی با سرکوب توسط حاکمان عرب این شورش ها خوابانده می شد.

از زمان تصرف سیلوانا و شکل‌گیری دولت اسلامی تا زمان خاتمه حکومت روادی ها و شکل گیری حکومت سلجوقی، قریب به سه مرتبه بخش سیلوانا به همراه سایر قسمت‌های تحت حکومت روادیان مورد تاخت و تاز ترکان از تیره های مختلف خزر و ترکمان و غز و هم چنین حکومت آل بویه قرار گرفت.

براساس بررسی و مطالعات و پژوهش‌های صورت گرفته ساکنین اولیه محوطه‌هایی نظیر موانا و سیوان در هزاره ششم قبل از میلاد نشات گرفته از بین النهرین بوده اند(ویت،30). پس از روستانشینی اولیه، در عصر مفرغ که از 3000 سال پیش از میلاد تا حدود 1500 سال پیش از میلاد را در برمی‌گیرد در بعضی از محوطه‌ها آثار و شواهد اجتماعات پیشرفته شهرنشینی کشف شده است.

مرگور با توجه به وضعیت اقلیمی و شرایط توپوگرافی و پوشش گیاهی، از تنوع بالایی برخوردار است.دهستان مرگور به مرکزیت روستای زیوه از بخش سیلوانای شهرستان ارومیه در ۱۷ کیلومتری جنوب شرق مرکز بخش قرار گرفته است. مرگور از شمال به دهستان دشت، از شمال شرق به دهستان‌های باراندوز (براندز) و براندز جنوبی، از شرق و جنوب به دهستان دشت بیل شهرستان اشنویه و از غرب به کشور ترکیه و از جنوب غرب به کشور عراق محدود می‌گردد.