حلبچه از نگاه کودکی که در آغوش پدرش به تاریخ پیوست!

دلنوشته ای به قلم مدیر مسئول و سردبیر سایت خبری تحلیلی #ولات_نیــوز در سالروز بمباران شیمیایی #حـلـبـچـه

سال ها از آن روز می گذرد! 

همان روزی که دنیا در حیرت سیمای پست انسانی فرو رفت!

افرادی که با ادعای اسلامیت معنای انسانیت را در یک جمعه مقدس کاملا به زیر سوال بردند و حمام خون را در سرزمین عاشقان به راه انداختند!

امروز منم آن کودکی که زیر سپر سینه ی پدری فداکار با لباس هایی که نشان از اصالت می داد بزرگ شده ام ،آری من اکنون ۲۹ سال سن دارم!

 روزی تاریخ قضاوت خواهد کرد درباره عشق پدری مهربان اما ساده که فکر می کرد اگر کودکش را محکم به سینه خود بفشارد او را از گزند ” مرگ ” آن کلاغ شومی که از دوش پست ترین انسان ها برخواسته بود ،نجات خواهد داد!

من همان ” حلبچه ”  ۲۹ ساله هستم که تا دنیا دنیاست جاودانه خواهم ماند ،من مصداق غم انگیزترین تراژدی تاریخ ام ،من الهام اشعار و نوشته های شاعران و نویسندگانی هستم که می خواهند دروصف مظلومیت و آزادگی مردمانی شعر وسخن بگویند که جهانیان به شرافت و دلیری آنان همواره قسم یاد می کنند!

۲۹ سال از آن روزی که همراه با ۵ هزار تن از همشهریانم برای همیشه به ابدیت پیوستیم می گذرد و امروز من نظاره گر ده ها هزار جسم بیمار و سینه های خس خسی در شهرم هستم .

کجایند مدعیان حـقـــــوق بـشـر!؟

 گناه من چه بود که هیچ وقت رخت زیبای دامادی را برتن خود ندیدم و از نعمات سرزمین پر برکت کردستان ام بی نصیب گشتم!

آه پدرم !! کاش گاز های خردل و سارین ،کمی دیر تر نفس های مان را می بریدند تا لحظاتی بیشتر از گرمای تنت بهره می بردم ،وشاید تو هم بیشتر از بوی معصومیت من مست می شدی.

چه خوش خیال اند دشمنان من ،کسانی  که فکر کردند با شکستن درب و شیشه ساختمان های شهرم برای نفوذ هرچه بیشتر گاز های سمی ،می توانند ریشه من را نابود کنند ،مگر آن ها ندیدند اگر مزرعه گندم را درو هم کنند سال بعد باز هم جوانه هایی ازهمین جنس رویش خواهند کرد!

به صدامیان و داعشیان بگوید اگر روزی همه ی نسل من را نابود کنند ،هستند آزادگانی در سراسر جهان که معنای شرافت و مردانگی را درک کرده اند و آن روز ملیت ونژاد خود را تغییر دهند و با افتخار بگویند : “من کُرد ام”

*توضیح عکس: شرکت‌های بسیاری در آلمان٬ هلند ٬ بلژیک٬ ایتالیا و فرانسه از جمله تامین کنندگان مواد شیمیایی صدام بودند. شاید همین همدستی غرب در جنایات صدام علیه کُرد‌ها و رزمندگان ایرانی بود که باعث شد هیچ تصویر و عکسی از این اتفاق از طرف روزنامه نگاران و عکاسان غربی مخابره نشود و تنها عکس‌ها و تصاویر ویدیویی بجا مانده از بمباران حلبجه متعلق به عکاسان ایرانی باشد.

به قلم : آزاد یوسفی راد

کدخبر: ۰۰۵۲۵