سودای ” گینس ” در بهشت گم شده ایران

جوانی که به گفته خودش از شش سالگی عاشق ورزش بوده است و در چندیدن رشته ورزشی نظیر فوتبال و پینگ پنگ حرف هایی برای گفتن دارد،واز دیر باز سودای ثبت نام اش را در کتاب رکورد های جهانی گینس دارد ، اما دریغ از اینکه صدایش یه جایی رسیده باشد.

به گزارش سایت خبری تحلیلی فرهنگی ولات نیوز : از ارومیه که به سمت تفرجگاه زیبا وبا صفای بند حرکت می کنی ،کم کم آسمان رنگی دیگر به خود می گیرد ، هرقدر فاصله تان از ارومیه بیشتر می شود گویی نفس کشیدن حسی متفاوت دارد، زیرا کم کم به یکی از مناطق ده گانه جهان نزدیک می شوید که اکسیژن موجود در جو آن غلظت فوق العاده بالایی دارد، منطقه ای با بیش از ده جاذبه توریستی (از دریاچه خارق العاده مارمیشو و آبشار سولیک و پیست اسکی خوشاکو گرفته تا آبگرم شفابخش هفت آباد و آبشار سوله دوکل و کوه های زیبای دالامپر) که اگر روزی مهر مسئولین استانی وکشوری نسبت به آن کمی بیشتر شود، پتانسیل رقابت با هر منطقه توریستی در ایران و حتی جهان را دارد.
به بهشت گم شده ایران خوش آمدید ، بخش سیلوانا ارومیه که در چند کیلومتری شهر ارومیه و در جوار دوکشور ترکیه وعراق واقع شده است به تعبیر بسیاری از گردشگرانی که از جای جای ایران به این خطه سفر کرده اند، بهشتی گم شده است،بهشتی که ریشه گل هایش در خاکی دست انداخته است که با خون پاک شهیدان همین منطقه شهید پرور مطهر شده است.
بخش سیلوانا ارومیه با ۱۰۴ روستا وجمعیتی بالغ بر۵۵ هزار نفر از دیر باز مهد پرورش قهرمانان ونخبگان زیادی بوده است که در بسیاری از عرصه ها ، پرچم پر افتخار ایران اسلامی مان را با اقتدار در برابر جهانیان ودشمنان این خاک وبوم به اهتزاز در آورده اند.
همواره به عنوان یک خبرنگار اعتقاد دارم که برای کشف سوژه های مروارید وار، باید هچون مروارید یاب به قعر دریا ها سفر کرد ، چرا که در نقطه های شهری به اندازه کافی سوژه ، و خبرنگار جهت رصد آن وجود دارد.
در بخش سیلوانا ارومیه و در روستای دیزج مرگور که شاید هرکسی در استان آذربایجان غربی نام آن را به خاطر یکشنبه بازار قدیمی ومردمان مهمان نواز وخونگرم اش شنیده باشد، نشان جوانی نوزده ساله را یافتم که در کسوت خودش در ایران وحتی جهان بی نظیر بود.
نوجوانی که به گفته خودش از شش سالگی عاشق ورزش بوده است و در چندیدن رشته ورزشی نظیر فوتبال و پینگ پنگ حرف هایی برای گفتن دارد،واز دیر باز سودای ثبت نام اش را در کتاب رکورد های جهانی گینس دارد ، اما دریغ از اینکه صدایش یه جایی رسیده باشد.
مصاحبه با وی را به امید اینکه صدایش به گوش مسئولین برسد شروع کردم، از او خواستم تا به صورت مختصر خودش را برای من وخوانندگان مان معرفی نماید.
وی با لحنی پر از مهر وچشمانی سر شار از شوق وامید شروع به سخن گفتن کرد:
– بنده کامیار ملا احمدی هستم نوزده ساله و متولد وساکن روستای دیزج مرگور بخش سیلوانا ارومیه،هم اکنون دانش آموز پایه پیش دانشگاهی رشته علوم تجربی هستم، از کودکی علاقه ای خیلی شدید به فوتبال داشتم و در هر مسابقه ای که در مدارس برگزار می شد مقام اول از آن ما بود.
-در ادامه پرسیدم چرا گینس و برای کدام حرفه ومهارت؟
وی با صداقتی که برایم بسیار جالب بود پاسخ داد:
– خوب می دانستم هر قدر فوتبالیست خوبی باشم ، چون نه پول زیادی داشتم ونه رابطه بازی ای، هیچ شانسی برای جذب در یک تیم حرفه ای را نخواهم داشت، بنابرین به روپایی زدن با توپ روی آوردم و روز به روز رکورد ام را افزایش دادم، آخرین بار چندین نفر از دوستان وآشنایانم را به زمینی هموار در دامنه کوه های دالامپ ربرای دیدن و ثبت یک رکورد جدید بردم ، کمی که مشغول روپایی زدن شدم وآن ها تشویق کردند حس خیلی خوبی داشت ، اما هر قدر که زمان می گذشت آنها کسل می شدند و محل را ترک می کردند و پس از۶۰ دقیقه که توانسه بودم رکورد ۷هزار وصد روپایی را ثبت کنم، دوستی که برای شمارش روپایی ها آمده بود کسل شد و محل راترک کرد ومن ماندم و شوق وتوانی بسیار برای ادامه، اما روحیه ای ضعیف از همراهی نکردن دوستانم.
فکر می کنی رکورد گینس که برای روپایی زدن که هم اکنون حدود سی ویک ساعت است را بشکنی؟
اعتراف میکنم تابحال هیچ گاه چنین قاطعیتی را ندیده بودم وی با قاطعیت گفت :
– حتما رکورد خواهم زد، فقط کافی است چند مسئول برای من شرایط ثبت رکورد را مهیا سازند، حتی امسال حاضرم در سی وهشتمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ،سی و هشت ساعت روپایی بزنم به شرطی که تیم پزشکی وداوران و مکانی برای این کار در اختیار بنده قرار دهند.
چیزی که برایم جای سوال بود را پرسیدم ، چرا تابحال مربیان ورزشی مدارسی که در آن به تحصیل پرداخته ای این استعداد ذاتی ات را کشف نکرده اند و از طریق آموزش و پروش حمایتی نکرده اند یا آن را به مسئولین معرفی نکرده اند؟!!
– خیلی صادقانه می گویم اصلا اهمیتی به این استعدادم نمی دادند هرچند چندین بار هم پیششان مطرح کردم.
در این سال ها نگاه خانواده ات نسبت به این استعداد چطور بوده است؟
– از شش سالگی تا الان علاقه ام به فوتبال چیزی فراتر از یک علاقه معمولی بوده است و این علاقه زیاد، پدرم را نگران می کرد و همواره می گفت که باید بیشتر به درس ومدرسه ات بها بدهی ، اما اکنون سایر افراد خانواده مرا تشویق می کنند که رکورد خود را ارتقا دهم.
چه خواسته ای از مسِولین مربوطه از آموزش وپرورش بخش سیلوانا گرفته تا اداره امور ورزش وجوانان استان،داری؟
– در روستا های محروم سراسر استان و علی الخصوص شهرستان ارومیه استعداد های بالقوه زیادی وجود دارند ، از مسئولین محترم منطقه ای واستانی می خواهم تا اجازه ندهند این استعداد ها به هدر بروند و زمینه را برای بالفعل کردن آن استعداد های ناب فراهم کنند، به طور مثال در محل زندگانی من در روستای دیزج مرگور که بالای ۵هزار نفر جمعیت دارد هیچ گونه امکانات ورزشی ندارد تا من وامثال من در آن جا به طور حرفه ای تمرین کنیم و زمینه پیشرفت برایمان فراهم شود.
کلام آخر؟
– از آقا ی چمن گلی مدیر کل اداره امور ورزش وجوانان می خواهم تا از من حمایت کند تا نام استان آذربایجان غربی و ایران همیشه سر افرازمان را در کتاب رکورد های گینس ثبت نمایم،و از تمامی دوستانی که مانند من استعداد هایی دارند می خواهم که کم نیاوردند که ” خواستن توانستن است” ، واز والدین محترم هم می خواهم تا فرزندانشان را تشویق وحمایت کنند.
امیدوارم تا مهر مسئولین نسبت به چنین سرمایه های عظیمی که در گمنامی ، بین مان به سر می برند بیشتر وبیشتر شوند ، چرا که فردای ایران اسلامی مان را همین جوانان رقم خواهند زد.

انتهای پیام :// آزاد یوسفی راد

کد خبر :۰۰۳۳